Vijf jaar geleden, in 2014, tijdens het zeilen in de Straat van Bonifacio, ging mijn kaartplotter kapot. Ik was erg geschrokken en nerveus, omdat ik eigenlijk nooit echt gewerkt had met een papieren kaart, laat staan dat ik een juiste koers kon uitzetten. Ik besefte al snel hoe afhankelijk ik was van mijn GPS om me te helpen navigeren. Maar nu, vijf jaar later, ben ik gek op zeilen zonder elektronica en ik heb niet de minste intentie om mijn kaartplotter ook maar één seconde aan te zetten.
Sommige mensen hebben een sterk richtingsgevoel, een natuurlijke gave om instinctief beter hun weg te kunnen vinden dan anderen. De verbinding met de natuur is bij andere dan weer volledig verloren gegaan omdat zij zich zo afhankelijk maken van technologie. We leven jammer genoeg in een wereld waar de technologie het overneemt van het gevoel.
Zeilen zonder GPS heeft mijn intuïtie aangescherpt en mij een zesde zintuig gegeven. Het navigeren zonder enig elektronisch hulpmiddel laat een diepere indruk op je na dan de wijzertjes op het scherm. Het is het contact met de wereld om je heen die je het echte zeilgevoel geeft. Navigeren zonder instrumenten zal je zeilintuitie aanscherpen.
Ik vind het nu makkelijker om te navigeren met behulp van mijn handpeilkompas, transit lijnen, diepte contouren, oriëntatiepunten, boeien, de positie van de zon,… Door steeds te kijken naar je scherm op de kaartplotter verlies je het gevoel van zeilen. Geloof het of niet, maar het uitvallen van mijn GPS, hielp mij enorm bij het vinden van mijn navigatievaardigheden en om de ware kunst van het navigeren te begrijpen. . Ik kon toen niet anders. En daardoor voel ik mij nu meer confortabel. Ik weet ten allen tijde mijn exacte positie, zonder al deze moderne technologie.
De meeste zeilers hebben steeds hun kaartplotter aan en gebruiken hun zintuigen niet. Een GPS zorgt ervoor dat je je hersenen niet gebruikt. Technologie is een blinddoek voor onze natuurlijke instincten… Vele zeilers zijn compleet afhankelijk geworden van technologie en stroom. Het ware potentieel van de natuur wordt niet benut, ook omdat we dit nooit aangeleerd gekregen hebben. Het gevoel van de wind op je gezicht, de aanblik van het veranderen van de wolken en de beweging van de zon en de sterren,… zijn aanwijzingen gebruikt door de vroegere navigators. Het doet je meer nadenken over je navigatiebeslissingen, omdat jij uiteindelijk verantwoordelijk bent voor de navigatie en niet de GPS. Je bent één met de natuur, geen kaartplotter meer die begint te piepen en schreeuwen voor ondieptes en andere gevaarlijke obstructies. Het helpt je je beter te concentreren en te vertrouwen op jezelf.
De volgende keer dat je gaat zeilen schakel je best je GPS uit.
Het is vreemd in het begin, maar al snel ga je je comfortabel voelen zonder. Er zullen zeker zeilers zijn die niet zonder durven, maar velen van jullie zullen het verrijkend vinden.